متن روضه حضرت زینب (س) و کاروان اسرا - غم عشقت بیابان پرورم کرد - حسن خلج

غم عشقت بیابان پرورم کرد

هوایِ وصل بی بال و پرم کرد

به من گفتی صبوری کن صبوری

صبوری ترفه خاکی بر سرم کرد

آی

خدایا زینبم تنها و بی کس

کَسِ بی کس به فریادِ دلُم رس

خدایا من همان محمل نشینم

من همونی ام که وقتی نسیم پردۀ محملُ کنار زد ، گوشۀ چادرم پیدا شد . حسینم برا عباسم اخم کرد ( زبانِ حال ) عباس مگه نمی بینی نسیم پردۀ محملُ کنار زده حالاببین به چه روزی افتادم حالا ببین به چه روزی افتادم معجرم اینطرف خِماره ام اون طرف

چنان در خیمه ها آتش به پا شد

که دامن ها پناهِ شعله ها شد

به عمقِ جانِ من این غم چنان شرار افروخت

در آن دیار دلِ خیمه ها برایم سوخت .

ایام هفتۀ دفاعِ مقدس ، یادی کنیم از همۀ گذشتگان ، شهدا ، امام شهدا

خیمه ها میسوزد و شمعِ شبِ تارِ عزاست

کربلا ماتم سراست

مجمعِ پیغمبران در قتلگاهِ کربلاست

کربلا ماتم سراست